مواجهه شغلی با وسایل تیز و برنده در پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی؛ یک مطالعه اپیدمیولوژیک

Abstract

مقدمه: وسایل تیز و برنده از عوامل خطر عمده برای انتقال عفونت های منتقله از راه خون می باشد. از این رو این مطالعه با هدف تعیین جنبه های اپیدمیولوژیک مواجهه شغلی با وسایل تیز و برنده در اورژانس پیش بیمارستانی شهر دزفول، ایران در سال 94-1393 انجام شد. روش کار: این پژوهش مقطعی بر روی 140 نفر از پرسنل فوریتهای پزشکی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، به روش سرشماری انجام شد. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه ای محقق ساخته شامل مشخصات دموگرافیک و سلامت فردي، شیوع و علل مواجهه با وسایل تیز و برنده، میزان آگاهی، شرایط روحی – روانی، گزارش مواجهات، اقدامات و پیگیری ها بود. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری از جمله کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شد. يافته ها: بطور کلی 75 درصد از شرکت کنندگان در یک سال گذشته حداقل یکبار با وسایل تیز و برنده مواجهه داشتند. بیشترین مواجهه (09/41 درصد) حین رگ گیری از بیمار بود. 2/54 درصد از کل مواجهات در حین انتقال اتفاق افتاده بود. همچنین 3/69 درصد از مواجهه پرسنل با ترشحات آلوده بیمار متاسفانه گزارش نشده بودند. 63 درصد مواجهات با وسایل تیز و برنده در شیفت شب اتفاق افتاده بود. بین سابقه کاری و فراوانی مواجهات همبستگی وجود داشت (19/0=r، 02/0=p). نتيجه گيری: نتايج مطالعه حاضر حاكي از بالا بودن ميزان مواجهات شغلی با وسایل تیز و برنده بین پرسنل فوریتهای پزشکی مورد مطالعه بود که تعداد قابل توجهی از این موارد گزارش نشده بودند.

Keywords

• آسیب های شغلی؛ اپیدمیولوژی؛ سرویس اورژانس پیش بیمارستانی؛ آسیب با سرسوزن